Μεταβλητές και ακέραιοι αριθμοί |
Το πρόγραμμα του αρχείου ONEINT.C είναι το πρώτο παράδειγμα διαχείρισης αριθμητικών δεδομένων. Η αρχή του προγράμματος πρέπει να είναι κατανοητή. Το πρώτο καινούργιο στοιχείο είναι η δήλωση μεταβλητής int index; Η δήλωση αυτή σημαίνει οτι το πρόγραμμα χρησιμοποιεί μιάν ακέραια (integer) μεταβλητή με τό όνομα index. Οι ακέραιες μεταβλητές μπορούν να πάρουν τιμές μεταξύ των ορίων -32768 και 32767, στους περισσότερους μεταφραστές προσωπικών υπολογιστών. Το όνομα μπορεί να είναι οποιοδήποτε συμφωνεί με τους κανόνες ονοματοδοσίας της C και η δήλωση τερματίζεται με το οριοθετικό πρότασης. Η δήλωση μεταβλητής δεν σημαίνει αυτόματη εκχώρηση τιμής. Θα δούμε αργότερα οτι η δήλωση μπορεί να συνοδεύεται από εκχώρηση, καθώς επίσης και οτι μπορούμε να έχουμε πολλαπλές δηλώσεις στην ίδια πρόταση. Μετά από τη δήλωση της μεταβλητής ακολουθούν έξι προτάσεις που μπορούν να ομαδοποιηθούν ανά δύο. Η πρώτη πρόταση κάθε ομάδας εκχωρεί μιά ακέραια τιμή στη μεταβλητή ενώ η δεύτερη πρόταση εμφανίζει στην οθόνη την τρέχουσα τιμή της μεταβλητής. Γιά παράδειγμα η πρώτη πρόταση εκχώρησης δίνει στην μεταβλητή την τιμή 13 index = 13; Η αμέσως επόμενη πρόταση εμφανίζει την τιμή αυτή με τη βοήθεια της συνάρτησης printf (το πως γινεταί αυτό ακριβώς εξηγείται παρακάτω). Στη συνέχεια η μεταβλητή λαμβάνει την τιμή 27 και τελικά την τιμή 10. Πρέπει να είναι πιά καθαρό οτι η μεταβλητή index αντιστοιχεί σε μιά θέση μνήμης ικανή να αποθηκεύσει έναν ακέραιο αριθμό στη μορφή του προσήμου του 2 και μεγέθους 2 bytes. Είναι επίσης προφανές οτι κάθε νέα τιμή που εκχωρείται στη μεταβλητή έχει ως αποτέλεσμα την υπεργραφή (overwite) και άρα την απώλεια της προηγούμενης τιμής έτσι ώστε η θέση μνήμης κρατά πάντοτε την τελευταία, ή τρέχουσα, τιμή της μεταβλητής. |
Εμφάνιση αριθμών |
Ας γυρίσουμε στην εμφάνιση των αριθμών στην οθόνη. Διαπιστώνουμε οτι όλες οι προτάσεις printf είναι ίδιες και ξεκινούν ακριβώς όπως και οι προτάσεις εμφάνισης μηνυμάτων που είδαμε μέχρι τώρα. Η πρώτη διαφορά εμφανίζεται στη χρήση του χαρακτήρα '%'. Είναι ένας χαρακτήρας ελέγχου, αντίστοιχος με τον '\', που ειδοποιεί τον μεταφραστή οτι θα πρέπει να εμφανίσει την τιμή μιάς μεταβλητής και όχι ένα μήνυμα. Ο χαρακτήρας που ακολουθεί αμέσως μετά το '%', δηλαδή στη περίπτωσή μας το 'd', καθορίζει τον τύπο της μεταβλητής που η τιμή της θα εμφανιστεί. Συγκεκριμένα το 'd' ορίζει οτι πρόκειται να εμφανιστεί μιά δεκαδική ακέραια μεταβλητή. Μετά το 'd' βρίσκουμε το ήδη γνωστό '\n' και το διπλό εισαγωγικό που συμβολίζει το τέλος του μηνύματος. Μετά το μήνυμα υπάρχει κόμμα και στη συνέχεια το όνομα της μεταβλητής της οποίας η τιμή θα εμφανιστεί. Εδώ βρίσκει η printf τις τιμές που θα εμφανίσει την οθόνη. Θα μπορούσαμε μέσα στο ίδιο μήνυμα να είχαμε περισσότερα '%d' καθώς επίσης και αντίστοιχα ονόματα μεταβλητών χωρισμένα με κόμματα στο τέλος. Το μύνημα επομέμως καθορίζει τη μορφή της εκτύπωσης και οι μεταβλητές καθορίζουν τις τιμές που θα εμφανιστούν. Πρέπει φυσικά να είμαστε προσεκτικοί έστι ώστε ο αριθμός των '%' σε ένα μήνυμα να είναι ίδιος με τον αριθμό των μεταβλητών που ακολουθούν. Περισσότερα σχετικά με την διαμορφωμένη είσοδο και έξοδο θα καλυφθούν σε κεφάλαια που ακολουθούν. Γιά την ώρα το βασικό είναι να μπορεί κανείς να εμφανίζει στην οθόνη τα αποτελέσματα του προγράμματος που εκτελεί. |
![]() |
![]() |
![]() |